شعر: بیوفایی در وفا...

دل من همی داد گفتی گواهی  ///  که باشد مرا روزی از تو جدایی
بلی هر چه خواهد رسیدن به مردم  ///  بر آن دل دهد هر زمانی گواهی
من این روز را داشتم چشم و زین غم  ///  نبوده ست با روز من روشنایی
جدایی گمان برده بودم ولیکن  ///  نه چندان که یکی سو نهی آشنایی
به جرم چه راندی مرا از در خود؟  ///  گناهم نبوده ست جز بیگناهی
بدین زودی از من چرا سیر گشتی؟  ///  نگارا، بدین زودی سیری چرایی؟
سپردم به تو دل، ندانسته بودم  ///  بدین گونه مایل به جور و جفایی
دریغا؛ دریغا که آگه نبودم  ///  که تو بیوفا در وفا تا کجایی...

فرخی سیستانی
(برگرفته شده از کتاب "برگهای زرین ادب" به قلم دکتر حسن لو)